Καφαντάρης, Γεώργιος

(Φραγκίστα Ευρυτανίας 1873 – Αθήνα 1946). Πολιτικός. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, άσκησε το δικηγορικό επάγγελμα στο Μεσολόγγι και στο Καρπενήσι, ασχολήθηκε παράλληλα με οικονομικές μελέτες και πολιτεύτηκε πρώτη φορά το 1902, ενώ το 1905 εξελέγη βουλευτής του κόμματος του Δ. Ράλλη. Το 1910 προσχώρησε στο Κόμμα τωνΦιλελευθέρων, το οποίο ίδρυσε τότε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, και διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα υπουργός Εσωτερικών (1915). Το 1916 ακολούθησε τον Βενιζέλο στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας στη Θεσσαλονίκη, την οποία αντιπροσώπευσε στις ΗΠΑ. Το 1917, ως εισηγητής της απάντησης στον λόγο του θρόνου, ζήτησε στη Βουλή την πλήρη εκκαθάριση της πολιτειακής κατάστασης και την ανακήρυξη της αβασίλευτης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Το 1919 διορίστηκε υπουργός Γεωργίας και εισηγήθηκε νομοθετικά μέτρα, που ρύθμιζαν το θέμα της αποκατάστασης των ακτημόνων καλλιεργητών. Μετά την επανάσταση του 1922, ως μέλος της διοικούσας επιτροπής του Κόμματος των Φιλελευθέρων, εισηγήθηκε μετριοπαθείς λύσεις, ενώ ως υπουργός Δικαιοσύνης (1924) στην κυβέρνηση Βενιζέλου εισηγήθηκε τον νόμο περί γενικής αμνηστείας και χάρης για τα πολιτικά αδικήματα. Τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους ο Κ. ανέλαβε την πρωθυπουργία μετά την παραίτηση του Βενιζέλου, υποστηρίζοντας την άποψή του για λύση του πολιτειακού με δημοψήφισμα· παραιτήθηκε όμως ύστερα από έναν μήνα. Μετά την ανατροπή της δικτατορίας του Πάγκαλου (1926), ως αρχηγός του Κόμματος τωνΠροοδευτικών Φιλελευθέρων και υπουργός Οικονομικών της οικουμενικής κυβέρνησης που σχηματίστηκε με πρωθυπουργό τον Ζαΐμη, πέτυχε την ισοσκέλιση του προϋπολογισμού, τη ρύθμιση του εξωτερικού χρέους της Ελλάδας και τη σταθεροποίηση του εθνικού νομίσματος. Όταν το 1928 ο Βενιζέλος επέστρεψε στην πολιτική και ανέλαβε πάλι την αρχηγία του Κόμματος των Φιλελευθέρων, ο Κ. ίδρυσε το Κόμμα των Προοδευτικών, με το οποίο έλαβε μέρος στις εκλογές. Το 1933 ανέλαβε πάλι το υπουργείο Οικονομικών για μικρό διάστημα. Το 1935 αγωνίστηκε υπέρ της διατήρησης της αβασίλευτης δημοκρατίας, αλλά μετά την παλινόρθωση αναγνώρισε τη βασιλεία. Επί δικτατορίας Μεταξά εκτοπίστηκε στη Ζάκυνθο. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο διορίστηκε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σοφούλη και αντιτάχθηκε εκ νέου στην επάνοδο του βασιλιά κατά το δημοψήφισμα του 1946. Πέθανε λίγο πριν από τη διενέργειά του. Ο K. θεωρείται μία από τις σημαντικότερες μορφές της πολιτικής ζωής της χώρας καθόλη τη διάρκεια του πρώτου μισού του 20ού αι. Υπήρξε άριστος και πειστικός ρήτορας, σεμνός και χωρίς προσπάθεια να προκαλέσει εντυπώσεις, πάντοτε ήρεμος και πρόθυμος να ακούσει με προσοχή τις αντίθετες γνώμες καθώς επίσης εχθρός κάθε συναλλαγής και συμβιβασμού σε ζητήματα αρχής, μαχητικός υποστηρικτής των εθνικών συμφερόντων και των λαϊκών ελευθεριών. Ο πολιτικός Γεώργιος Καφαντάρης (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).